Λογαριασμός ΔΕΗ


Σφύριζα αμέριμνος το Σήμερα σε Αγαπώ Τόσο Πολύ του Γρηγόρη Πετράκου όταν με διέκοψε ο έντονος ήχος αεροπλάνων, μάλλον πολεμικών. Έριξα κάτι επάνω μου και βγήκα έξω να δω, πήρα και μια σκούπα καλού κακού μήπως ξεκίνησε πόλεμος. Κοίταξα ψηλά και είδα μπλε και κόκκινες γραμμές ψεκασμού, ίσως κάποια αεροπορική επίδειξη των νέων γαλλικών υπεραεροπλάνων που χτυπούν από εδώ στην Άγκυρα κεμπάπ στον πάγκο. Πρόσεξα λίγο καλύτερα και είδα πως τα αεροπλάνα σχημάτιζαν στον ουρανό το λογότυπο της ΔΕΗ. Λέω πάει δεν βλέπω καλά ίσως τυφλώθηκα από το σφηνάκι περγαμόντο που ήπια μετά τα έξι μπουκάλια ουίσκι χθες το βράδυ.
Τρίβω τα μάτια μου να δω καλύτερα, ουρλιάζω γιατί λίγο πριν έριχνα ξύδι στα άπλυτα πιάτα και δεν είχα ξεπλύνει τα χέρια μου, ξανακοιτάω και βλέπω να έχει σχηματιστεί με τον καπνό των αεριωθούμενων η φράση: «Μιχαλάκη άνοιξε το γραμματοκιβώτιο ήρθε ο λογαριασμός της ΔΕΗ. Ανοιξέ το βρε.». Σκέφτομαι αποκλείεται, τόσοι Μιχαλάκηδες δεν απευθύνεται σε εμένα. «Σε εσένα απευθυνόμαστε τυχάρπαστε» βλέπω καπάκι ένα ακόμα σχέδιο στον αττικό ουρανό. Θα ξυπνήσω κάποια στιγμή μην αγχώνομαι. Πάω στο γραμματοκιβώτιο και πράγματι υπήρχε εκεί ένας φάκελος της ΔΕΗ που έγραφε «Μην τον ανοίξετε σπίτι σας αλλά σε Φαρμακείο ή ΜΕΘ». Είμαι άντρας σκέφτομαι, σιγά και τι έγινε. Τον ανοίγω και ήταν σε περγαμηνή για να χωρέσει το ποσό. Ξεδίπλωνα μισή ώρα, αποκλείεται να είναι σε ευρώ το νούμερο που βλέπω, ίσως είναι ο τελευταίος υπολογισμός του «π». Κοιτάζω το ποσό από την αρχή έως το τέλος και πάλι από την αρχή σαν να έβλεπα αγώνα τένις, όπως με τους υπότιτλους στον κινηματογράφο όταν κάθεσαι μπροστά. Που θα βρω τόσα χρήματα, εγώ που προχθες ανακάλυψα τρία ευρώ σε ένα παντελόνι κοτλέ και χοροπήδαγα τρεις ώρες από τη χαρά μου.
Παθαίνω ένα αυχενικό και μετά λιποθυμάω κλαίγοντας.
Πέντε μέρες μετά ξυπνάω, λέω όνειρο ήταν ευτυχώς, αλλά τι κάνω στα μάρμαρα ξαπλωμένος; Άσε που πείναγα. Βλέπω δίπλα μου τον λογαριασμό της ΔΕΗ, αφρίζω πάλι, τα λαδί μου μάτια άσπρισαν, το κεφάλι μου ξεκίνησε να γυρνάει 360 μοίρες σαν μίξερ ενώ φώναζα γλώσσες αρχαίες ακατάληπτες σαν τον Θωμά Μάτσιο. Με μάζεψαν οι γείτονες. Μάλιστα, ένας χοντρός, καπνιστής κιόλας, προσπάθησε να μου δώσει το φιλί της ζωής, αλλά τον συγκράτησαν. Με τύλιξαν σε κάτι χαλιά, με πέταξαν στην καρότσα ενός αγροτικού και με άφησαν στη Μονή του Αγίου Κυπριανού για τα περαιτέρω.
Σήμερα δεν έχω πολύ καλή διάθεση.


Αφήστε μια απάντηση

Your email address will not be published. Email and Name is required.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.