Απαπά, Κατσαρίδα!
Ήμουν ολομόναχος στο σπίτι. Έπινα καφεδάκι και σφύριζα αμέριμνος το Εφ’ όλης της Ύλης του Στέφανου Κορκολή όταν άκουσα ακριβώς πίσω μου βήματα. Βήματα με ξύλινα τσόκαρα, τόσο δυνατά. Γενικά είμαι ψύχραιμος. Άρχισα να κλαίω λίγο, ενώ ο κρύος ιδρώτας που έλουσε το T-Shirt τόνισε όμορφα τις γραμμές μου. Γύρισα αργά αργά, μια κατσαρίδα! Δεν …
Read More