Συνήλθα λίγο και όπως όπως έκλεισα το νερό. Πήρα στα χέρια μου ένα ωραίο αφρόλουτρο με Άρωμα Ζούγκλας, έτσι έγραφε στη συσκευασία. Κοντοστάθηκα. Αναρωτήθηκα λίγο, ποιο απ’ όλα τα αρώματα της ζούγκλας εννοεί. Υπάρχουν βουνά με περιττώματα ελέφαντα και γύρω σκαθάρια που πλάθουν μπίλιες, κουφάρια που αποσυντίθενται στον καυτό ήλιο, φωλιές αετών με αετόπουλα, αμυνόμενοι ασβοί και ιδρωμένοι λαθροκυνηγοί. Ωστόσο, άνοιξα το καπάκι και μύριζε ωραία σαν κοτόπουλο με πατάτες στον φούρνο και σαλάτα μαρούλι. Χάρηκα που ένα τόσο αγαπημένο μου φαγητό είναι αφρικανικό. Από τη χαρά μου ξεχάστηκα κι έκανα το λάθος να σαπουνιστώ παντού, ξεχνώντας ότι αμέσως μετά θα έπρεπε να ρίξω νερό ολούθε. Άνοιξα τη βρύση και με μία απότομη κίνηση μού έριξα νερό. Ο εγκέφαλος μου πάγωσε τόσο πολύ που πια, όχι μόνο δεν ένιωθα πόνο, αλλά χαμογέλαγα κιόλας σχεδόν με είχε πιάσει νευρικό γέλιο. Δυσκολεύτηκα πολύ να βγω από το μπάνιο, είχαν παγώσει εντελώς οι αρθρώσεις μου. Μέχρι το υπνοδωμάτιο περπάτησα όπως οι τσολιάδες στο Σύνταγμα. Ξεπάγωσα σχετικά γρήγορα, η καρδιά μου ξεκίνησε πάλι να χτυπά και ντύθηκα. Σήμερα δεν έχω πολύ καλή διάθεση.