Εξέταση Covid, αχ


Σφύριζα αμέριμνος το Όλοι θα Ζήσουμε του Κοινούση και κούναγα τους αγκώνες μου όταν με πλησίασε ένα κλιμάκιο Ελλήνων αστροναυτών. Τους καμάρωσα, δεν είχα δει ποτέ αστροναύτη από τόσο κοντά, συνήθως αυτοί πετάνε εκεί που το μάτι δεν φτάνει. Χάρηκα γιατί πίστευα πως ο Ελληνικός Οργανισμός Διαστήματος ήταν μια βλακεία και μισή, έλεγα τι απατεώνες είναι αυτοί ρεεεε, μα διαψεύστηκα. Με περικύκλωσαν με τις ωραίες στολές τους. Παντού γύρω μου αστροναύτες, ένιωσα σαν ρωσικός διαστημικός σταθμός που ξαναχάλασε. Γεια σας μου είπαν, να σας βάλουμε κάτι; ρώτησε μια κυρία αστροναύτισα. Είναι δωρεάν; Έχετε ρέστα από πενηντάρικο; Ρώτησα δήθεν, δεν κράταγα επάνω μου ψιλά μα ούτε και χοντρά, είναι και η εποχή που αποταμιεύω χάλκινα, προσέχω για καλά γεράματα. Bάλτε μου μία Don Julio Blanco. Με έναν πάγο και μια φέτα πορτοκάλι. Μην την κουνήσετε, ανακατέψτε την. Όχι μου λέει, δεν καταλάβατε απάντησε με ύφος, λες και μίλαγε σε επιτυχόντα του Τμήματος Μαθηματικών Σάμου. Θα σας βάλουμε αυτό: μου δείχνει μία βέργα παχιά σαν κοντάρι σημαίας του ΠΑΜΕ, μακριά σαν το αλεξικέραυνο του Εμπάιρ Στέιτ Μπίλντινγκ. Σε ποια τρυπούλα θέλετε; Προτιμάτε στη μύτη; Στο στόμα; Θέλουμε να διαπιστώσουμε αν έχετε Covid-19.
Καλά είμαι! Αν είναι δυνατόν, είδα την τερατώδη βέργα και τρόμαξα. Δεν είμαι ο Αθανάσιος Διάκος ψέλισα. Πάρτε μου αίμα και εξετάστε το, μην βάλετε αυτό μέσα μου, δεν γνωρίζω από τέτοια. Σας παρακαλώ, έχω φυτά να ποτίσω (δεν έχω παιδιά να μεγαλώσω). Έχω τη γιαγιά μου άρρωστη, τον θερμοσίφωνα ανοιχτό, φαγητό στον φούρνο, από Δευτέρα ξεκινάω δίαιτα, όχι δεν θα ξαναχαθούμε, έχω πονοκέφαλο, δεν είναι αυτό που νομίζεις, δεν θα ξαναπιώ-τελευταία φορά, στηρίξου επάνω μου, θα σου επιστρέψω τα δανεικά…
Τι άνδρας είστε μου είπε ειρωνικά, παραληρείτε, ντροπή σας. Θα σας βάλουμε αυτό -μου το ξανάδειξε, επέμενε ρε- λίγο βαθιά στη μύτη να πάρουμε εσωτερικά μιξούλες κι ένα υγράκι πίσω από τα μάτια σας. Ούτε μισή ωρίτσα δεν θα κρατήσει η εξέταση σ.σ. έτσι αφαιρούσαν οι Αιγύπτιοι ιερείς τον εγκέφαλο των ΝΕΚΡΩΝ Φαραώ για να τους κάνουν μούμιες, με ένα ματσούκι μέσα από τη μύτη τσουπ.
Άρχισα να κλαίω γοερά. «Να πάρετε τα δάκρυα μου εξωτερικά, φέρτε κουβάδες, φέρτε συλλέκτες ούρων, ποτιστήρια». «Δεν έχω τόσο μεγάλο ρουθούνι απαπά». «Αν θέλετε να πονέσω βγάλτε μου τον ώμο και ξαναβάλτε τον, αλλά όχι αυτό». «Αφαιρέστε μου τον φρονιμίτη με σπάγκο δεμένο σε κυλιόμενη σκάλα, ρίξτε μετά αλάτι Ιμαλαϊων στην πληγή». «Να κλωτσήσω με γυμνό πόδι το κομοδίνο αν θέτε, αλλά όχι αυτόοοο! Πληζ!» Δεν καταλάβαιναν από οιμωγές, άρχισα να τρέχω. Πίσω μου οι αστροναύτες κράδαιναν το παλούκι και με έβριζαν. Τρέχαμε τόσο γρήγορα που κάποια στιγμή μπήκαμε σε τροχιά.
Σήμερα δεν έχω πολύ καλή διάθεση.


Αφήστε μια απάντηση

Your email address will not be published. Email and Name is required.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.