Διαφήμιση Jumbo (λίγο παλιό)


Σφύριζα το τραγουδάκι «Γίδια» της Έφης Θώδη όταν χτύπησε το τηλέφωνο κάπως επίμονα. Άγνωστος αριθμός, ποια τράπεζα να είναι; Εχω μάθει όλων τα τηλέφωνα απ’ έξω. Ίσως να είναι η Bundesbank. Δεν πειράζει σκέφτομαι, ας εξασκήσω και λίγο τα γερμανικά μου: «Για» λέω. Γεια σας μου λένε, είμαστε από τα Jumbo. Είστε ο Μιχαήλ Αντωνόπουλος του Αντωνίου; Απαντώ φανερά εκνευρισμένος ότι δεν έχω ψωνίσει ποτέ από το άθλιο μαγαζί τους, πως γίνεται να χρωστάω και σε αυτούς; Με καθησυχάζει ο καλός κύριος πως δεν τους χρωστάω κάτι, πως -απλά- με θέλουν για την πασχαλινή τηλεοπτική διαφήμιση της αλυσίδας. Α, λέω και τι πρέπει να κάνω; Δεν θέλω να χάσω την αξιοπρέπειά μου μόνο αυτή μου έχει μείνει, εγώ φοράω παντελόνια, εγώ ξέρετε… Με διακόπτει και μου λέει πως θα πληρωθώ 15.000 ευρώ.
Του λέω μισό λεπτό. Λιποθυμάω. Παίρνω ξανά το ακουστικό και του λέω πως με αυτά τα χρήματα κάνω και τη Μαγδαληνή πριν τη συγχώρεση. Μου είχε έρθει ο Εκκαθαριστικός της ΔΕΗ και ήμουν κάπως απελπισμένος.
«Σας είδαμε σε ένα κακόφημο μπαρ και μας άρεσε πολύ το κεφάλι σας που μοιάζει με πασχαλινό αυγό. Θέλετε να παίξετε το Πασχαλινό Αυγό του Υπουργού Άμυνας που επισκέπτεται παραμεθώριο στρατόπεδο;»
Πετάχτηκα από το κρεβάτι με πονοκέφαλο, το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει. Τι όνειρο και αυτό, μήπως ήταν χρησμός; Γκούγκλαρα «Ονειροκρίτης _Bundesbank» μα δεν βγήκε κάποιο αποτέλεσμα.
Ίσως με πείραξαν οι παστές ρέγγες, μήπως έπρεπε να τις ξεπλύνω πρώτα;
Σήμερα δεν έχω πολύ καλή διάθεση.
©PHOTO: Hannah Tasker


Αφήστε μια απάντηση

Your email address will not be published. Email and Name is required.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.