Ένα μνημείο για την Αρλέτα


Σφύριζα αμέριμνος το τραγούδι «Γοητευμένοι από το Βυθό» του τραγουδοποιού-διατροφολόγου Θηβαίου όταν είδα αριστερά μου κάποιους ανθρώπους να τραγουδούν και να φωτογραφίζουν μια κοτρώνα με χώματα επάνω. Θα βρέξει και θα καθαρίσουν βέβαια, δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Να σημειώσω εδώ πως είμαι ανοιχτός στη διαφορετικότητα και φυσικά στην ανεξιθρησκεία. Μου φάνηκε απίστευτο πως συναντούσα λιθολάτρες μέρα μεσημέρι στην Αθήνα. Λιθολάτρες ήταν κάποιοι αρχαίοι λαοί όπως οι Ναβαταίοι για παράδειγμα, αρχαίος αραβικός πολιτισμός που δημιουργήθηκε πολύ πριν τα Εξάρχεια. Πραγματικά έβλεπα Live ένα αρχαίο κομμάτι της ιστορίας, σαν δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ: συμπολίτες μας είχαν μαζευτεί γύρω από μια πέτρα -βάραγε και ο ήλιος- τη φωτογράφιζαν, την κοίταζαν συγκινημένοι, κάποιοι έκλαιγαν. Σαν να είχε γίνει η καρδιά τους πέτρα. Δίπλα στην κοτρώνα, ίσως κάποιο κομμάτι λιθομετεωρίτη, προσπαθούσε να τραγουδήσει ένας αδύναμος και πολύ αδύνατος κύριος που μάλλον έτρωγε μόνο ελιές και παξιμάδια εβδομάδες τώρα σαν τον Προφήτη Ηλία. Επίσης έγδερνε τα δάκτυλά του στις χορδές μιας κιθάρας, ίσως ένα είδος αυτοβασανισμού όπως κάνουν οι Σιίτες μουσουλμάνοι ή οι Αθηναίοι οδηγοί που αυτομαστιγώνονται όλοι μαζί στο κέντρο της Αθήνας. Δεν ξέρω, θα το ψάξω και θα σας πω.
Πλησιάζω και βλέπω πως ο προαναφερόμενος κύριος δεν ήταν ένα απλό ναυάγιο, ήταν ο διάσημος και φοβερά, φοβερά ταλαντούχος Θηβαίος. Όποια πέτρα και να σηκώσεις βρίσκεις αυτόν τον μπαγάσα από κάτω. Πλησιάζω, υποκλίνομαι στην πέτρα ως ένδειξη σεβασμού και ρωτάω έναν πιστό τι στο διάολο γίνεται εδώ. Μου εξηγεί πως αυτό που βλέπω είναι η προτομή της (αγαπημένης) Αρλέτας. Κοιτάζω την πέτρα καλά, πήγα και από πίσω μήπως, έσκυψα από κάτω, κάτι δεν κατάλαβα. Ντρεπόμουν λίγο, ένιωθα σαν να ήμουν στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλονίας και να χάζευα έναν πυροσβεστήρα που πέρασα για έργο τέχνης.
Δεν ήταν πολύ όμορφη η Αρλέτα, αλλά δεν έμοιαζε και με κοτρώνα να τα λέμε και αυτά. «Το έφτιαξε ένας φίλος της» μου είπε μια κυρία. Ωραίος φίλος σκέφτηκα. Α και μάλλον δεν πρόλαβε να το τελειώσει, βασικά ούτε που το ξεκίνησε. Την έφερε εδώ από το λατομείο, κάποια στιγμή θα περάσει και θα αποτελειώσει το γλυπτό, δεν βιάζεται η Αρλέτα. Αρλέτα μου κρ κρ τα κόκκαλά σου.
Σήμερα δεν έχω πολύ καλή διάθεση (ούτε κι εχθές είχα).


Αφήστε μια απάντηση

Your email address will not be published. Email and Name is required.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.